نکات جالب از قانون مالیات از وکیل مالیاتی در تهران
وکیل مالیاتی در تهران،مواد ۱۴۷ و ۱۴۸ قانون مالیاتهای مستقیم از مهمترین بخشهای قوانین مالیاتی هستند و هر فعال اقتصادی، شرکت، مؤسسه یا کسبوکار کوچک برای مدیریت صحیح هزینهها و تنظیم دفاتر قانونی باید آنها را به خوبی بشناسد. این دو ماده چارچوب اصلی هزینههای قابل قبول و مدارک لازم برای پذیرش هزینهها را تعریف میکنند. در عمل بسیاری از اختلافات مالیاتی دقیقا از همینجا شروع میشود؛ جایی که مودی تصور میکند هزینهای قابل قبول است اما اداره مالیات آن را نمیپذیرد یا مدارک ارائه شده را کافی نمیداند.
به عنوان یک وکیل مالیاتی در تهران بارها دیدهام که اختلاف بین مودی و سازمان امور مالیاتی به دلیل بیاطلاعی از همین دو ماده ساده شکل میگیرد. وقتی مودی نمیداند چه هزینههایی قابل قبول هستند، چگونه باید آنها را ثبت کند و چه مدارکی باید ارائه بدهد، احتمال رد دفاتر و افزایش مالیات بسیار زیاد میشود. از طرف دیگر، شناخت درست مواد ۱۴۷ و ۱۴۸ میتواند مسیر حل اختلافات مالیاتی را کوتاهتر کند و حتی جلوی جرایم سنگین را بگیرد.
این مقاله با هدف توضیح کامل،با هدف آگاهی مالیاتی مردم و کسبوکارها تنظیم شده تا بتوانند با تکیه بر یک متن قابل اعتماد، هزینههای خود را درست ثبت کنند و در مواجهه با ممیز مالیاتی پشتوانه قویتری داشته باشند.
در ادامه، جزئیات کامل مواد ۱۴۷ و ۱۴۸ قانون مالیات را بررسی میکنیم.
مفهوم هزینههای قابل قبول مالیاتی
برای اینکه یک هزینه در رسیدگی مالیاتی قابل قبول تلقی شود، باید چند ویژگی مشخص داشته باشد. این ویژگیها در متن قانون بهصورت مستقیم نیامده، اما از ماده ۱۴۷ و رویه ممیزان استخراج میشود.
ویژگیهای اصلی هزینه قابل قبول
۱. ارتباط مستقیم با فعالیت اقتصادی
یعنی هزینه باید برای کسب درآمد، توسعه فعالیت یا حفظ منبع درآمد انجام شده باشد. برای مثال، هزینه خرید مواد اولیه برای یک کارگاه تولیدی کاملا مرتبط است، اما خرید کالای لوکس برای استفاده شخصی مدیران حتی اگر از حساب شرکت پرداخت شود قابل قبول نیست.
۲. ضرورت هزینه برای فعالیت اقتصادی
مفهوم ضرورت همیشه به معنی اجبار نیست. منظور این است که هزینه منطقی، مرتبط و توجیهپذیر باشد. ممیز مالیاتی هنگام بررسی، از زاویه یک فعال اقتصادی استاندارد به موضوع نگاه میکند و میسنجد که آیا این هزینه برای ادامه کار شرکت لازم بوده است یا خیر.
- ارائه مدارک مثبته
هر هزینه باید پشتوانه سندی روشن داشته باشد. حتی هزینههای جزئی اگر بدون سند باشند ممکن است در رسیدگی رد شوند.
چرا شناخت این مفهوم مهم است؟
تجربه یک وکیل مالیاتی در تهران نشان میدهد بیش از نیمی از اختلافات مالیاتی مربوط به همین تعریف ساده است. بسیاری از مودیان تصور میکنند هر خرجی که از حساب شرکت میرود قابل قبول است، در حالی که قانون نگاه محدودتر و دقیقتری دارد.
نقش ماده ۱۴۷ در تعیین معیارهای قانونی هزینه
ماده ۱۴۷ ستون اصلی پذیرش هزینهها در سازمان امور مالیاتی است. این ماده به جای ارائه فهرست هزینهها، چهار معیار کلی را ارائه میدهد که ممیز براساس آنها تصمیم میگیرد هزینه پذیرفته شود یا رد.
معیارهای ماده ۱۴۷
۱. واقعی بودن هزینه
هزینه باید در واقعیت پرداخت شده باشد و فقط روی کاغذ نباشد. هزینههای ساختگی، بیشنماییشده یا ثبتشده بدون پرداخت واقعی کاملا مردود هستند.
۲. ارتباط با فعالیت
هزینه باید وابستگی مشخصی به فعالیت اقتصادی شرکت داشته باشد. اگر ارتباط غیرمستقیم باشد، باید بتوان آن را با مستندات توضیح داد.
۳. مستندسازی هزینه
قانون بهصراحت اشاره میکند که هزینه باید مستند باشد. این یعنی ارائه فاکتور معتبر، قرارداد، رسید پرداخت، حواله انبار، گزارش خدمات و دیگر مدارکی که هزینه را اثبات میکند.
۴. قید شدن هزینه در دفاتر قانونی
هزینه باید در دفاتر قانونی همان سال مالی ثبت شده باشد. عدم ثبت هزینه یکی از شایعترین دلایل رد هزینه است.
اهمیت عملی ماده ۱۴۷
در پروندههای مالیاتی معمولا اولین سوال ممیز این است که هزینه چگونه ثبت شده و مدارک آن چیست. اگر یکی از معیارهای بالا ناقص باشد، احتمال رد هزینه بالا میرود، حتی اگر هزینه واقعی بوده باشد.
مدارک مثبته در پذیرش هزینهها
مدارک مثبته مهمترین ابزار دفاعی مودی در مواجهه با ممیز مالیاتی است. هرچقدر مدارک دقیقتر و شفافتر باشد، احتمال پذیرش هزینه افزایش مییابد.
انواع مدارک مثبته
۱. فاکتور رسمی معتبر
شامل شماره اقتصادی، شناسه یکتا، نام فروشنده، کد کالا و تطابق با سامانه مودیان. فاکتور غیررسمی معمولا مورد قبول قرار نمیگیرد.
- قراردادهای مکتوب
قرارداد خرید، فروش خدمات، اجاره، پیمانکاری و دیگر توافقات باید شفاف و قابل استناد باشد. - رسید پرداخت یا اسناد بانکی
پرداختهای نقدی بیشترین ریسک را دارند. پرداختهای بانکی یا چک قابل ردگیری قابل اعتمادترند. - اسناد حمل، رسید انبار، گزارش استفاده از کالا یا خدمات
این نوع مدارک نشان میدهند هزینه صرفا روی کاغذ نبوده و در عملیات شرکت استفاده شده است.
نکته حرفهای
یک وکیل مالیاتی در تهران معمولا توصیه میکند برای هر هزینه مهم، علاوه بر فاکتور، مستندات تکمیلی مثل گزارش خدمات، عکس، صورتجلسه یا توضیح داخلی بایگانی شود. این کار دفاع در رسیدگی را سادهتر میکند.
ارتباط هزینه با فعالیت اقتصادی
یکی از معیارهای حساس در ماده ۱۴۷، ارتباط هزینه با حوزه فعالیت شرکت است. ممیز هنگام بررسی ابتدا میسنجد آیا هزینه مربوط به فعالیت شرکت است یا خیر.
معیار تشخیص ارتباط هزینه
۱. موضوع فعالیت در اساسنامه یا پروانه کسب
بررسی میشود که هزینه انجام شده با فعالیت قانونی شرکت هماهنگ است یا خیر.
۲. ارتباط مستقیم یا غیرمستقیم
برخی هزینهها مستقیماند، مثل خرید مواد اولیه. برخی غیرمستقیماند، مثل هزینه تبلیغات یا مشاوره حقوقی. هر دو قابل قبولاند اگر ارتباط منطقی قابل ارائه باشد.
۳. تناسب هزینه با حجم فعالیت
هزینه باید با وضعیت شرکت همخوانی داشته باشد. هزینههای غیرمتناسب معمولا زیر سوال میروند.
اهمیت این بخش در رسیدگی مالیاتی
در بسیاری از پروندهها ممیز میگوید «هزینه ارتباطی با فعالیت ندارد» و آن را رد میکند. اگر مودی بتواند ارتباط را توضیح دهد و مستند کند، هزینه قابل قبول شناخته میشود.
ضرورت واقعی بودن هزینه
واقعی بودن یک اصل غیرقابل مذاکره است. هر هزینه باید ثابت کند در دنیای واقعی اتفاق افتاده، نه صرفا در اسناد.
نشانههای هزینه واقعی
۱. پرداخت انجام شده باشد
چک، کارتخوان، واریز بانکی یا رسید معتبر نشان میدهد پرداخت واقعی بوده.
۲. کالا یا خدمات تحویل شده باشد
رسید انبار، گزارش انجام کار، عکس، نمونه کار یا هر سندی که تحویل را نشان دهد اهمیت دارد.
۳. طرف معامله واقعی باشد
طرف معامله باید وجود خارجی داشته باشد. معاملات ساختگی با شرکتهای کاغذی کاملا مردود است.
چرا ممیز بر واقعی بودن سختگیر است؟
به دلیل سوءاستفاده برخی از مودیان، ممیزان توجه زیادی به این بخش دارند. هرگونه ابهام یا تناقض در پرداختها به سرعت باعث رد هزینه میشود.
قید هزینه در دفاتر قانونی
قانون تاکید دارد که هزینهها باید در دفاتر قانونی ثبت شده باشد. اگر هزینهای ثبت نشده باشد، حتی اگر واقعی و مرتبط باشد، باز هم ممکن است از سوی ممیز رد شود. ثبت بهموقع و صحیح شرط مهم پذیرش هزینه است.
ارتباط ماده ۱۴۸ با فهرست هزینههای قابل قبول
ماده ۱۴۸ در واقع مکمل ماده ۱۴۷ است و فهرستی از هزینههایی را بیان میکند که قانونا قابل قبول هستند. این ماده شامل دهها بند درباره انواع هزینههای مالی، پرسنلی، استهلاک، حملونقل، بیمه، تعمیرات و بسیاری موارد دیگر است. این فهرست همیشه بسته نیست و موارد مشابه نیز قابل پذیرش است.
هزینههای پرسنلی در چارچوب ماده ۱۴۸
هزینههای حقوق، دستمزد، بیمه، مزایا، پاداش، اضافهکاری و آموزش کارکنان جزء هزینههای قابل قبول هستند به شرط اینکه طبق قانون کار و تامین اجتماعی مستند شده باشند. پرداختهای غیرشفاف یا خارج از لیست بیمه معمولا با مشکل مواجه میشوند.
هزینه استهلاک داراییها
استهلاک داراییهای ثابت مانند ماشینآلات، ساختمان، تجهیزات اداری و وسایل نقلیه با رعایت نرخهای تعیین شده در قانون، قابل قبول است. تفاوت نرخ استهلاک و نحوه محاسبه آن از مهمترین موضوعاتی است که مودیان اشتباه میکنند.
هزینههای مربوط به حمل و نقل
هزینه های جابهجایی کالا، پیک، کرایه ماشین، سوخت، تعمیر خودرو و بیمه حمل در صورتی قابل قبول است که مستند و مرتبط با فعالیت باشند.
هزینههای مالی و بهره بانکی
بهره تسهیلات دریافتی برای فعالیت اقتصادی با رعایت قوانین بانکی قابل قبول است. اگر تسهیلات برای امور شخصی یا خارج از فعالیت باشد، هزینه مربوطه رد میشود.
هزینههای بیمهای
حق بیمه داراییها، بیمه کارکنان، بیمه مسئولیت مدنی و بیمههای ضروری مربوط به فعالیت قابل قبول است. بیمههای لوکس و غیرمرتبط ممکن است رد شود.
هزینه خرید مواد اولیه
برای شرکتهای تولیدی، هزینه مواد اولیه اصلیترین بخش هزینههای قابل قبول است. این هزینه باید با فاکتور رسمی و قبض انبار و حواله خروج کالا ثبت شود.
هزینههای تحقیق و توسعه
اگر فعالیت شرکت شامل نوآوری، محصول جدید یا تحقیق تخصصی باشد، هزینههای تحقیق و توسعه با ارائه مستندات کافی قابل قبول است.
هزینه اجاره دفتر یا محل فعالیت
اجاره دفتر یا کارگاه از مهمترین هزینههای قابل قبول است، اما وجود قرارداد رسمی، مالکیت روشن موجر و پرداختهای قابل ردیابی ضروری است.
هزینه آب، برق، گاز و مخابرات
هزینههای مصرف انرژی و مخابرات تا زمانی که مرتبط با فعالیت شرکت باشند، قابل قبول هستند.
هزینه تبلیغات و بازاریابی
تبلیغات چاپی، دیجیتال، محیطی، بازاریابی در فضای آنلاین و حتی طراحی برند قابل قبول است، به شرطی که فاکتور رسمی داشته باشد و با فعالیت مرتبط باشد.
هدایا و پذیرایی
هدایای مناسبتی برای مشتریان و پذیرایی جلسات کاری قابل قبول است. هدایا باید در حد متعارف باشد. موارد تجملی معمولا رد میشوند.
هزینههای حقوقی و حسابداری
هزینه وکیل، مشاور مالیاتی، حسابدار رسمی و حسابرسی از مهمترین هزینههای قابل قبول هستند. این هزینهها باید با قرارداد مشخص و گزارش خدمات ثبت شوند. مراجع مالیاتی معمولا به این بخش حساسیت ندارند زیرا ماهیت آن ضروری است.
هزینه تعمیرات اساسی
تعمیرات اساسی داراییهای شرکت که باعث حفظ یا افزایش کارایی آنها شود قابل قبول است.
هزینه حمل داراییها
انتقال ماشینآلات، تجهیزات یا کالا میان شعب مختلف اگر ثبت و مستند شود قابل قبول است.
هزینه بهداشت و ایمنی
تجهیزات ایمنی، بهداشت کارکنان و اقدامات پیشگیرانه در محیط کار قابل قبول هستند.
هزینه مالیاتهای پرداختی
برخی از مالیاتهای پرداختی مانند مالیات تکلیفی یا عوارض شهرداری در چارچوب ماده ۱۴۸ قابل قبول است. جریمهها قابل قبول نیستند.
هزینههای ماموریت
هزینه سفر، اقامت و ماموریت کارکنان با ارائه دستور ماموریت و مدارک پرداخت قابل قبول است.
هزینههای نرمافزار و فناوری
خرید نرمافزار، لایسنس، خدمات پشتیبانی و تجهیزات دیجیتال در صورتی که مرتبط با فعالیت باشند قابل قبول هستند.
هزینههای آموزش کارکنان
دورههای آموزشی، کارگاه تخصصی و هزینههای ارتقای مهارت کارکنان قابل قبول است، زیرا به توانمندسازی نیروی انسانی کمک میکند.
هزینههای نگهداری و انبارداری
انبارداری، سردخانه، نگهداری از کالاها و هزینههای مرتبط با مدیریت موجودی قابل قبول است.
هزینههای تولید محتوا و برند
هزینههای تولید محتوا، فیلم، عکس، مقاله یا طراحی هویت بصری قابل قبول هستند.
هزینه مالیات بر ارزش افزوده خرید
اگر مودی مشمول ارزش افزوده باشد، مالیات ارزش افزوده پرداختی در خریدها قابل اعتبار و هزینه شناخته میشود.
هزینههای مشابه در صورت نبودن در متن قانون
قانون یک اصل مهم دارد. اگر هزینهای مشابه موارد ذکر شده در ماده ۱۴۸ باشد و واقعی، مرتبط و مستند باشد، قابل قبول است. این بخش انعطاف قانون را نشان میدهد.
نتیجهگیری
مواد ۱۴۷ و ۱۴۸ قانون مالیات یکی از اساسیترین ابزارهای تعیین مالیات واقعی و مدیریت هزینهها هستند. هر مودی باید بداند چه هزینهای قابل قبول است، چگونه باید ثبت شود و چه مدارکی لازم دارد. عدم توجه به این موضوع باعث اختلافات مالیاتی، جرایم سنگین و رد دفاتر میشود. همکاری با یک وکیل مالیاتی در تهران میتواند مسیر دفاع مالیاتی را سادهتر کند، اما شناخت این دو ماده برای هر فعال اقتصادی یک ضرورت است.
این مقاله تلاش کرد تصویری دقیق، شفاف و کامل از این قوانین ارائه دهد تا کسبوکارها بتوانند با تسلط بیشتری هزینههای خود را ثبت و مدیریت کنند.
سوالات متداول قانون مالیات از وکیل مالیاتی در تهران
۱. تفاوت ماده ۱۴۷ و ماده ۱۴۸ چیست؟
ماده ۱۴۷ معیارهای پذیرش هزینهها را تعیین میکند، در حالی که ماده ۱۴۸ فهرست انواع هزینههای قابل قبول را بیان میکند. یکی حکم کلی است و دیگری جزئیات را مشخص میکند.
۲. آیا هزینههای شخصی قابل قبول هستند؟
خیر. فقط هزینههایی که مرتبط با فعالیت اقتصادی و مستند باشند قابل قبولاند.
۳. آیا هزینه بدون فاکتور قابل قبول است؟
در بیشتر موارد خیر. هزینه بدون سند مثبته معمولا رد میشود مگر در شرایط استثنایی که مدارک جایگزین وجود داشته باشد.
۴. آیا پرداخت نقدی هزینهها مشکلی ایجاد میکند؟
پرداخت نقدی قابل قبول است اما برای رقمهای بالا حساسیت زیادی وجود دارد و ممکن است ممیز آن را واقعی تلقی نکند.
۵. آیا استفاده از وکیل مالیاتی در تهران میتواند به پذیرش هزینهها کمک کند؟
بله. وکیل مالیاتی با تجربه میتواند نحوه تنظیم اسناد، دفاع در برابر ممیز و ارائه مدارک را به مودی آموزش بدهد و از رد هزینهها جلوگیری کند.
حساب آرایان چرتکه ارائه دهنده خدمات اظهارنامه مالیاتی ، پلمپ دفاتر قانونی ، حسابداری ، قانون کار ، بیمه و… میباشد همچنین این مجموعه در ارائه خدمات مشاوره تلفنی حسابداری و دیگر خدمات مالیاتی فعالیت دارد جهت کسب اطلاعات بیشتر میتوانید با شماره تماس های ۰۲۱۳۳۳۳۴۰۰۰ و ۰۲۱۳۳۳۳۴۰۰۴ و یا ۰۹۱۲۲۹۸۸۵۱۴ تماس حاصل فرمایید. برای این که بتونید از آموزشهای ما لذت ببرید لطفا به پیج اینستاگرام ما سر بزنید.
